Japoński tydzień, dzień 2. Shintō

Shintō (droga bóstw) to jedna z religii w Japonii. Obecnie ma dużo odmian – shintō ludowe, cesarskie, świątynne czy sekciarskie. System wartości  shintō opiera się na tym świecie i życiu czyli na doczesności. W religii tej nie ma wspólnego kanonu, ani też świętych ksiąg (jak na przykład w chrześcijaństwie - Biblii), a kapłani i kapłanki mają świecki charakter. Co interesujące dla mnie, w shintō nie istnieje pojęcie grzechu, piekła i raju czy też reinkarnacji…

Świątynie shintō są bardzo charakterystyczne. Przed wejściem do świątyni zawieszona jest gruba lina z ryżowej słomy (shimenawa), w którą wplecione są skrawki papieru w postaci zygzaków (gohei), symbolizujące ofiarę. W środku świątyni ustawione jest lustro – symbol bogini Amaterasu (Świecąca na niebie) – bogini słońca.

Dużą rolę w tej religii odgrywa symboliczne oczyszczenie (minogi). Przed wejściem do świątyni należy przemyć ręce wodą oraz wypłukać usta w miejscu do tego przeznaczonym. Jest to forma oczyszczenia umysłu i ciała. Do oczyszczenia używa się czasami też soli, np. po uczestniczeniu w pogrzebie. Osobną procedurę oczyszczenia przechodzą kapłani tuż przed ceremonią. Znajdują się oni w miejscach, tzw. imiya, gdzie kąpią się, wstrzymują od jedzenia, unikają kontaktu z krwią czy chorobą, a koncentrują się tylko na sprawach religijnych.

Obok świątyni, na specjalnych sznurach można zawiesić swoje życzenie lub prośbę napisaną na kawałku papieru.

Papierowe gohei.

Shimenawa ze słomy ryżowej, obok gohei.

Cynobrowe tori przypominające bramę za którą zwykle znajduje się obiekt kultu shintō  (na ogół światynia, ale także może to być skała, wodospad itp.)